(نماینده انحصاری در ایران)

سیستم های طبقه بندی روغن موتورها در اروپا ACEA

۱۸ آبان ۱۳۹۸

انجمن تولیدکنندگان خودروی اروپا یکی دیگر از مراکزی است که سیستمی برای طبقه بندی روغن موتور ارائه کرده است. این کمیته تا حد امکان آزمایش های موتوری خود را با موتورهای ساخت کارخانجات اروپایی انجام می دهد

روغن موتورهای مصرفی در بازارهای اروپا، بر اساس روش دسته بندی سازمان ACEA (سال 2010)، به کلاس (سری) مختلف تقسیم بندی می شوند:

روغن موتورهای بنزینی (کلاس A)
روغن موتورهای دیزلی سبک (کلاس B)
روغن موتورهای دیزلی سنگین (کلاس C)

در سیستم طبقه بندی ACEA هر سری از روغن ها نیز با توجه به خواص و سطوح کیفی مختلف به چندین دسته (Category) تقسیم می شوند:

روغن موتورهای بنزینی به دسته های A1، A2، A3، A4، A5.
روغن موتورهای دیزلی سبک به دسته های B1، B2، B3، B4، B5.
روغن موتورهای دیزلی سنگین به دسته های E2، E3، E4، E5.

ACEA	نوع روغن موتورها (روغن موتورهای بنزینی)
A1 -----	موارد مصرف این گروه از روغن موتورها، موتورهای بنزینی با طراحی خاص که قابلیت مصرف روغن های با گرانروی پایین را داشته و گرانروی برشی بالای آن در دماهای بالا 6/2 تا 5/3 میلی پاسکال- ثانیه باشد، است. کاربرد این روغن ها در بعضی از موتورها ممکن است نامناسب باشد. در صورت تردید به کتابچه راهنما مراجعه و یا با سازندگان آن مشورت شود.
A2 -----	موارد مصرف این نوع روغن موتورها، اغلب موتورهای بنزینی با فواصل تعویض روغن عادی (طبیعی) می باشد. ممکن است کاربرد این نوع روغن در بعضی از موتورهای با عملکرد بالا مناسب نباشد.
A3 -----	این روغن ها پایدار بوده و خواص روان کنندگی خود را به خوبی حفظ می کنند. موارد مصرف این نوع روغن ها، موتورهای بنزینی با عملکرد بالا، خودروهای با فواصل تعویض روغن طولانی (که توسط موتورسازان ذکر شده)، خودروهایی که در طی سال از روغن های با گرانروی پایین استفاده می کنند و کارکرد موتورها در شرایط سخت (که توسط موتورسازان تعریف می شود) می باشد.
A4 -----	این علامت برای معرفی روغن موتورهای مربوط به موتورهای بنزینی با پاشش مستقیم که در آینده به بازار خواهند آمد، در نظر گرفته شده است.
A5 -----	این روغن ها پایدار بوده و خواص روان کنندگی خود را به خوبی حفظ می کنند. موارد مصرف این روغن ها، موتورهای بنزینی طراحی شده با عملکرد بالا و فواصل تعویض روغن طولانی با قابلیت استفاده از روغن های با گرانروی پایین و (HT/HS بین 9/2 تا 5/3 میلی پاسکل-ثانیه) می باشد. کاربرد این روغن ها در بعضی از موتورها، ممکن است مناسب نباشد. در صورت تردید به کتابچه راهنما مراجعه و یا با سازندگان آن مشورت شود.

در سال 1992، انجمن اتومبیل سازان آمریکا (AAMA) و انجمن اتومبیل سازان ژاپن (JAMA)، به علت کندی روند تعیین مشخصات و تایید روان کننده ها، کمیته جهانی استانداردسازی و تایید روان کننده ها، را با نام اختصاری ILSAC، بنیان گذاشتند. این سازمان برای تعیین حداقل استانداردهای عملکردی لازم برای روغن موتورهای مورد مصرف در خودروهای سواری بنزینی، پایه گذاری شد. متعاقبا ILSAC و اینتشکل 3 جانبه (SAE، ASTM و API) با مشارکت هم به ایجاد سیستم صدور گواهینامه و پروانه ساخت روغن موتورها (EOLCS) مبادرت ورزیدند. در این سیستم، ILSAC وظیفه صدور گواهینامه برای روغن موتورها و API وظیفه مدیریت سیستم EOLCS را برعهده دارد.
قوانین وضع شده در زمینه اقتصاد سوخت، دوام تجهیزات و کنترل مواد منتشره از خودروها، مستلزم به کارگیری سوخت های مناسب و روان کننده هایی با مشخصات جدید می باشد. از ابتدای اگوست 1997 روغن های با سطوح کیفی API SJ و ILSAC GF-2 جایگزین روغن های با سطوح کیفی API SH و ILSAC GF-1 و API صدور پروانه برای روغن های قدیمی تر را متوقف ساخت.